Ketamina
Ta substancja należy do dysocjantów. Oznacza to, że jej zażycie wprowadza w stan podobny do transu, z poczuciem oddzielenia się od rzeczywistości.
Ketamina wchodzi w interakcje z benzodiazepinami (np. Xanax), hormonami tarczycy (np. Euthyrox),
lekami przeciwlękowymi i uspokajającymi, lekami przeciwnadciśnieniowymi oraz teofiliną. Osoby z
chorobami serca oraz nadciśnieniem tętniczym także powinny ograniczyć spożycie ketaminy. Ketamina
może zmieniać metabolizm niektórych leków osłabiając lub zwiększając ich działanie.
Ketamina jest wykorzystywana w medycynie jako lek rozpoczynający i podtrzymujący znieczulenie
ogólne. Ma ona właściwości przeciwbólowe, uspokajające oraz zaburzające pamięć. Jest
wykorzystywana rekreacyjnie ze względu na swoje właściwości halucynogenne i dysocjacyjne. Polegają
one na zaburzeniu postrzegania obrazów i dźwięków dając odczucie odłączenia się od otaczającego
środowiska, lub nawet od siebie samego. Przy odpowiednio wysokiej dawce (250-500mg) osiąga się tzw.
„K-hole”, czyli stan, w którym występują silne halucynacje i dysocjacja, poczucie odłączenia się od
własnego ciała i subiektywne doświadczenie umierania.
Wysokie dawki mogą prowadzić do problemów z oddychaniem, spazmów mięśniowych, osłabienia i
wymiotów. U niektórych osób obserwuje się nadmierne przyjmowanie dużych dawek z krótkimi
przerwami.
W ostatnim czasie odkryto przeciwdepresyjne działanie ketaminy przy podaniu jej w niskich dawkach.
Efekt pojawia się bardzo szybko, w przeciągu godzin i utrzymuje się przez kilka dni. W związku z tym
wprowadzono do leczenia spray do nosa zawierający ketaminę, także dostępny w Polsce.
Ketamina występuje w postaci proszku oraz płynu. Typowa dawka rekreacyjna przy przyjęciu doustnym
to 200-300mg, jeśli wciągasz ketaminę nosem, zmniejsz dawkę do 60-250mg. Przy przyjęciu dożylnym
powinno się wymierzyć 50-100mg, a domięśniowo lub podskórnie 75-125mg.
Ketamina działa poprzez blokowanie receptorów w mózgu i rdzeniu kręgowym o nazwie NMDA,
hamując przewodnictwo nerwowe, które podąża ich drogą. Receptory te odpowiadają za tworzenie
wspomnień, naukę i neuroplastyczność (wzmacnianie i osłabianie połączeń między komórkami
nerwowymi).
Przy dożylnym przyjęciu ketamina zaczyna działać od razu, przy wciągnięciu nosem po 5-15 minutach,
a przy przyjęciu doustnym do 30 minut od spożycia. Efekty utrzymują się od godziny do dwóch godzin,
ale koordynacja może być zaburzona jeszcze przez dobę.
Ketamina została po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1962 roku przez amerykańskiego chemika
Calvina L. Stevensa. Dwa lata później, po obiecujących testach na zwierzętach, rozpoczęto testowanie
substancji na osobach skazanych. Dzięki tym badaniom rozpoczęto stosowanie ketaminy jako substancję
znieczulającą. Po raz pierwszy ketaminę podano amerykańskim żołnierzom jako znieczulenie w czasie
wojny wietnamskiej. W 2000 roku odkryto przeciwdepresyjne działanie niskich dawek ketaminy, co
zostało opisane jako największy krok w leczeniu depresji od 50 lat. Spowodowało to też zainteresowanie
nauki receptorami NMDA i ich wykorzystaniem w leczeniu tej choroby.
• Pamiętaj, ze największy wpływ na odczucia po zazyciu substancji psychoaktywnej ma nasze
samopoczucie, towarzystwo i kontekst. W zwiazku z tym nie przyjmuj jej, jeśli nie jesteś
pewny/a lub czujesz siędo tego przymuszony/a.
• Korzystanie z banknotow jako zwijek do wciaagania substancji nosem wiaze się z wysokim
ryzykiem zakażenia m.in. HCV. Jeśli decydujesz sięna taką drogę przyjęcia, to pamiętaj by
uzywać czystych rurek, wciagnać̨ przez oba nozdrza, nie dzielić sięrolką z innymi, a po
przyjęciu przepłukać nos solą fizjologiczna.
• Kolor substancji nie definiuje jej czystości. Jedynym sposobem na pełną ocenę składu są testy
laboratoryjne, ale zawsze warto sprawdzić obecność interesujacej Cię substancji testem
kolorymetrycznym – oszczędzi Ci to nieprzyjemnej i potencjalnie groźnej w skutkach
niespodzianki. Są one dostępne do zamowienia w internecie. ́