Amfetamina

W dawkach terapeutycznych amfetamina wpływa na emocje i zdolności poznawcze
następująco: powoduje euforię (bardzo dobre samopoczucie), zmiany libido (np. podniecenie
seksualne), zwiększoną czujność i silniejsze skupienie. Działa także na ciało skracając czas
reakcji, a także zwiększając siłę mięśni i odporność na zmęczenie. Większe dawki
powodują zaburzenia myślenia i rozpad tkanki mięśniowej. Rekreacyjne używanie wiąże się
z wysokim ryzykiem uzależnienia, co nie zdarza się przy zastosowaniach medycznych.
Bardzo wysokie dawki mogą wywołać psychozę.
Działania niepożądane obejmują: bezsenność, osłabienie, wymioty, zawroty głowy, tiki,
niepokój, gorączkę.

Przedawkowanie wiąże się z nadmiernym pobudzeniem, drżeniem mięśni, poceniem się,
kołataniem serca i rozszerzonymi źrenicami.

W związku z występowaniem różnych związków amfetaminy, dawkowanie może się różnić,
ale jedna dawka to z reguły między 22mg a 35mg. Zaleca się spożycie doustne. Przy
wciąganiu przez nos należy pamiętać o czystej rurce, zaś przy przyjmowaniu dożylnym o czystej, jednorazowej igle.

Główne działanie amfetaminy polega na zwiększeniu stężenia neuroprzekaźników:
dopaminy i noradrenaliny w mózgu. Dopamina wpływa na układ nagrody, zwiększa
ciśnienie krwi i wydalanie wody. Noradrenalina odpowiada za reakcję walki lub ucieczki,
zwiększa skupienie, tętno i ciśnienie krwi.

Amfetamina zaczyna działać po 30-60 minutach od spożycia. Wciągnięcie jej nosem lub
przyjęcie dożylne znacząco skracają ten czas. Efekty utrzymują się od 3 do 6 godzin. W
moczu pojawia się po 3 godzinach od zażycia i znika po 3 dniach od ostatniej dawki.

Po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1887 roku w Niemczech, jej pobudzające właściwości
zostały poznane dopiero w 1927. W czasie II Wojny Światowej była powszechnie używana
przez obie strony konfliktu w celu zwiększenia wydajności żołnierzy. Kiedy odkryto jej
uzależniające działanie, w wielu krajach zaczęto silnie kontrolować jej obrót. W 1971 została
substancją kontrolowaną grupy II we wszystkich 183 krajach członkowskich ONZ. W Polsce
amfetaminy są drugim, po marihuanie, najczęściej spożywanym narkotykiem. W Stanach
Zjednoczonych lek Adderall zawierający sole amfetaminy jest popularnie wykorzystywany,
wbrew zaleceniom, do nauki czy zwiększenia kreatywności w społecznościach akademickich.

• Pamiętaj, że największy wpływ na odczucia po zażyciu substancji psychoaktywnej ma
nasze samopoczucie, towarzystwo i kontekst. W związku z tym nie przyjmuj jej, jeśli
nie jesteś pewny/a lub czujesz się do tego przymuszony/a.
• Korzystanie z banknotów jako zwijek do wciągania substancji nosem wiąże się z
wysokim ryzykiem zakażenia m.in. HCV. Jeśli decydujesz się na taką drogę
przyjęcia, to pamiętaj by używać czystych rurek, wciągnąć przez oba nozdrza, nie
dzielić się rolką z innymi, a po przyjęciu przepłukać nos solą fizjologiczną.
• Kolor substancji nie definiuje jej czystości. Jedynym sposobem na pełną ocenę składu
są testy laboratoryjne, ale zawsze warto sprawdzić obecność interesującej Cię
substancji testem kolorymetrycznym – oszczędzi Ci to nieprzyjemnej i potencjalnie
groźnej w skutkach niespodzianki. Są one dostępne do zamówienia w internecie.
• Przyjmowanie stymulantów wiąże się z wysoką potliwością, gorączką i utratą wody. W
związku z tym unikaj amfetaminy w gorące dni (ryzyko udaru), a po przyjęciu dbaj o
odpowiednie nawodnienie organizmu!
• Amfetamina jest substancją uzależniającą. Jeśli czujesz, że zaczyna przeszkadzać Ci w
normalnym funkcjonowaniu, zgłoś się po pomoc.
• Następnego dnia po spożyciu często pojawia się obniżenie nastroju, zmęczenie czy
drażliwość. Warto o tym pamiętać, jeśli masz jakieś zobowiązania.